यो खेलकुदको लिग हो र ?

शान्ति र संविधान निर्माणलाई सुनिश्चित गर्ने भन्दै एकीकृत नेकपा माओवादी ले बैशाख १९ गतेदेखि आयोजना गरेको आमहड्ताल खुल्ने प्रतिक्षामा धेरै बसेका छन् तर समस्याको गाठो झट्टै फुक्ने छाँट देखिदैन । समाधानका लागि नेताहरु तात्नु पर्ने हो तर उनीहरुको ताल फुटबल र कि्रकेट खेलका लिग चरणमा भिडेको समूहको जस्तो छ ।

अनिश्चित कालसम्मका लागि भनेर घोषणा भएको हड्ताल लम्बिदै जाँदा माओवादीले राजधानीमा थुपारेका कार्यकर्ता नै विरामी पर्न थालेका छन् । जिल्लामा सरकारमा सामेल पार्टी र माओवादीका कार्यकर्ता मुठभेडमा उत्रन थालेका छन् । किसानको तरकारी बारीमा कुहिन थालेको छ । उपभोक्ताले चर्को मुल्यमा पनि उपभोग्य वस्तु किन्न पाएका छैनन् ।
यस्तो बेलामा सर्वसाधारण मात्रै होइन आन्दोलनमै होमिएका माओवादीको कार्यकर्ताको चाहना पनि चाडैभन्दा चाडै सहमति होस र आन्दोलन रोकियोस भन्ने नै रहेको छ । सहमति जुटाउने विषयमा दलहरु गम्भीर भएर लाग्नु पर्ने हो । दलहरुले एक दिन मात्रै होइन एक निमेष पनि हड्ताल लम्ब्याउनॆ अवस्था आउन दिनु हुदैन थियो ।
नागरिकले अपेक्षा गरे जस्तो सकि्रयता दलहरुबाट भएको भने छैन । जस्तै बिहिबार बिहान एमालेका नेताहरुले प्रचण्डको घरमा गएर माओवादीसँग बैठक गरे । त्यसपछि एमालेका नेताहरु काँग्रेससँग बैठक बस्ने समाचार आयो । काँग्रेस र माओवादी पनि बैठक बस्ने र छलफल गर्ने योजना रहेछ ।
खेलकुद प्रतियोगिताको लिग चरणमा एउटै समूहमा रहेका सवै टोली एक आपसमा भिड्ने गर्छन् । बिहिबारको दलको बैठकको समाचारले त्यही खेलकुदको लिग चरणको झल्को दियो । काठमाडौंमा जारी शहिद स्मारक ए डिभिजन फुटबलको लिग माओवादीको आन्दॊलनले रोकिएको छ । अनि २० ओभरमा सकिने कि्रकेट प्रतियोगिताको विश्व कप वेष्ट इन्डिजमा सुरु भएको छ । यी प्रतियोगिताको लिगभन्दा रोमााचक छ नेपालको राजनीतिक खेलको लिग ।
माओवादी नेतृत्वको सरकारले गत वर्ष नेपाली सेनाका तत्कालिन प्रधान सेनापति रुक्मांगद कटवाललाई हटाए पनि राष्ट्रपति डा।रामबरण यादवले कटवाललाई पदमै रहन आदेश दिए । त्यसपछि सरकार छाडेर राष्ट्रपति विरुद्ध आन्दोलित माओवादी अहिले प्रधानमन्त्री फेर्न सवै शक्ति लगाएर उत्रेको छ । तर आन्दोलन मार्फत पुरा गर्न चाहेको उसका भित्री अभिष्ट के हुन् धेरैले धेरै थरी आशंका गर्दै आएका छन् ।
एक वर्षसम्म विभिन्न रुप र एजेण्डामा माओवादीले आन्दोलन चलायो । यो समयसम्म राजनैतिक मुठभेडको स्थिति अन्तिम अवस्थामै पुगेको होला भन्ने ठान्नु गलत हुँदैन । तर अहिले आएर नेताहरु फाइनल खेलमा हुने प्रतिस्पर्धाको जस्तो तदारुकता देखाउलान भन्दा लिगको जस्तो गोलचक्करमा रुमलिइ रहेका छन् । जस्ले गर्दा नेताहरुको भूमिका बेस्वादिलो लाग्न थालेको छ ।
नेताहरुको यस्तो भूमिकाले अहिलेको यो आन्दोलन भोलि गएर देशकै सवैभन्दा कलंकित समय मानिन बेर लाग्दैन । किन भने देशमा संविधान सभाको चुनाव भएर राजा हटेको दुई वर्ष पुग्दा नपुग्दै सहयात्री दलहरु संविधान निर्माणको अभिभारा छाडेर मुठभेडमा लागेका छन् । धेरैले प्रधानमन्त्री फेर्नेभन्दा अरु उपलब्धि मुलक हुने नठानेको माओवादी आन्दोलनले देश लामो समयसम्म बन्दी बन्यॊ भने भावि पुस्ताले हामीलाई धिकार्ने छ ।