यीनले जोगाए १० जनालाई

चितवनको विकट क्षेत्र माडीको गर्दी गाविस वडा नं. १ मा पर्ने इमिलिया गाउँमा भदौं ८ गते बिहानै बाढी जाँदा गाउँकी एकजना महिला अहिलेसम्म वेपत्ता छिन् । त्यहाँका सवै ७१ घर परिवारले विस्थापित जीवन बिताइ रहे पनि धेरै मानवीय क्षति नभएकोमा उनीहरुलाई केही सन्तोष लागेको छ । यसको श्रेय गाउँलेहरु सुरेन्द्र महतोलाई दिन्छन् ।
'उनी एक्लैले त्यस दिन १० जनालाई जोगाए । सुरेन्द्र नभएको भए त्यस दिन ति १० सायदै अहिले जिउँदो हुन्थे " स्थानीय युवक कर्णबहादुर विकले बताए । सुरेन्द्रले उद्धार गरेकाहरुमा ६ जना केटाकेटी छन् । हिडडुल गर्न नसक्ने एक अपांगलाई पनि उनैले भेलबाट तानेर सुरक्षित ठाउँमा पुर् याएका हुन् । सुरेन्द्र गाउँलेका लागि अहिले देउतै भएका छन् ।
गाउँमा बिहानै बाढी आयोएको थियो । सुरेन्द्र गैंडाले धान खाए नखाएको हेर्न खेतमा बनाएको अग्लो मचानमा सुत्न गएका थिए । बिहान बिउँझदा आकासबाट बेजोडले पानी परेको थियो । हेर्दा हेर्दै गाउँ जलमग्न हुन थाल्यो । अग्लो मचानमा बसेका सुरेन्द्रले रिउ गाउँ पसेको मेसो पाइ सकेका थिए ।
बस्तीबाट झण्डै चार सय मिटर परको मचानबाट हतारिदै झरेर घर जान हिडेका सुरेन्द्रलाई एक पटक भेलले लडायो पनि । तर पौडिन निपुण उनी केही पर गएर उत्रिए । त्यसपछि घर आउँदा भाग्न र दौडन सक्नेहरु गाउँदेखि पुर्वमा रहेको स्कुलमा जम्मा भएको उनले देखे । उनकी श्रीमती दुई छोरी र एक छोरा घरमै फसेका रहेछन् । पहिला उनैलाई तारे ।
गाउँ पसेको रिउको भेलले घरका गारो र बारहरु धमाधम भत्काउँदै बगाउँदै गरेको थियो । छोराछोरीहरुलाई तार्दै गर्दा उनले कोही चिच्याएको सुने । काजीमान विक र उनकी श्रीमती रोइकराई गर्दै थिए । घरको धुरी च्यातेर भित्र गइ सुरेन्द्रले उनलाई स्कुलसम्म लगे । भेलमा मान्छे तारेको अनुभव भने थिएन । त्यसैले कुनै बेला उनी आफै पनि धन्न बगेका ।
'तै पनि मान्छे तार्न छाडिन । कताबाट हो के कुराले हो कुन्नी यो काम गर तैले नगरे अरु कस्ले गर्छ भने जस्तो लाग्यो अनि ज्यान फालेर भेलमा हेलिएँ" सुरेन्द्रले सुनाए । देब्रे खुट्टा नचल्ने यमबहादुर विक अत्तालिदै रोएर बसेका थिए । अरुको साहारा बिना उनी पार लाग्न सक्दैन थिए । गाउँका सवै लाखापाखा भएका थिए । उनै सुरेन्द्रले उद्धार गरे यमबहादुरको ।
त्यस दिन मान्छे मात्रै होइन धेरैका गाई भेसी बाख्रा पनि जोगाइ दिए सुरेन्द्रले । तर उनले आफ्नो खोरका चार बाख्रा जोगाउनै सकेनन् । त्यस दिन बाढी आउना साथै अरु सवै सुरक्षित स्थालमा लागे । तर उनी दिन भर गाउँ मै बसे । अरुका गोठमा दाम्लोमा अड्केर गाई भैसी नमरुन भन्नका लागि दाम्लो फुकाए । त्यसरी जोगिएका गाइ बस्तु अहिले गाउँ फर्कदै छन् । गाउँले भने विस्थापित भएर शिविरमा छन् । सुरेन्द्रलाई शिविरमा पनि खाना बनाउन भ्याइ नभ्याई छ ।