मुनरिको नियती

सवै बाढी पिडितहरु गर्दी गाविसको कार्यालय भवनमा धर्ना बसेका थिए । सोही गाविसको वडा नं। १ इमिलिया गाउँमा भदौं ८ गते रिउ खोलाको बाढी पसेर विध्वंस मच्चाएको थियो । गाउँका अगुवा लालबहादुर विकको नेतृत्वमा सवै एक गोलो भएरु गाविसमा बसेका थिए । गाउँ अन्यत्र सार्नु पर्ने माग राखेर बसेका सवैले यो पटक एउटै खालको व्यथा भोगेका थिए । अन्न रुझायो, खेत बालुवाले पुरो, गाई भैसी बगाए, धन्न धन्न ज्यान जोगियो भनेर बिलौना गर्दथे सवै । भिडभन्दा केही पर छाता ओढेर बसेका एकजना कालो वर्णका व्यक्ति भेटिए । उनी रहेछन् शनिश्चरा महतो । सवैकोभन्दा उनको व्यथा पिडादायी रहेछ ।
बाढी उनको छाप्रो जहाँ थियो त्यसैको आडबाट गाउँमा पसेको रहेछ । त्यहाँ जाँदा देखियो उनको घर भएको ठाउँमा ठुलो खाल्टो परेको रहेछ । अरु केही अवशेष देखिन्न त्यहाँ । शनिश्चराले अवशेष नै बाँकी नरहने गरेर घर मात्रै होइन यो बाढीमा उनले आफ्नो श्रीमती मुनरीलाई पनि गुमाएका छन् । त्यसो त बाढीले दुवैलाई बगाएको थियो । भेलमा उनी कसो कसो गर्दै पार लागे तर श्रीमतीको अझैसम्म नलाश नसास भेटियो । उनी जिउँदै भेटिएमा ठुलै चमत्कार हुने छ त्यसैले सवैले मुनरिको ज्यानको आशा मारि सकेका छन् । तर खोजतलाश जारी छ । घर भएको ठाउँमा परेकोभन्दा ठुलो खाल्डो शनिश्चराको मनमा परेको छ ।
मुनरीले अरुको खेत अधियाँ गरेर खाने गरिव किसान हुन् । बाढी पस्दाको बिहान अरु बेलाकोभन्दा ठुलो पानी परेको थियो । छाप्रो आडैको रिउमा भेल बढ्दै थियो । तर केही बेरपछि पानी थामियो । कुनै विपत्तिको आउँला भनेर त्यो बेला शंका गर्न सकिदैन थियो भन्छन् शनिश्चरा । पानी पर्न रोकिएपछि शनिश्चराकी श्रीमती मुनरी खाना पकाउने मेसो गर्न थालिन् । तर नसोचेको नसम्झेको रिउ अचानक उर्लन थाल्यो । पानी फेरि वर्षन लाग्यो । खाना पकाउन लागेकी मुनरी काम छाडेर शनिश्चरासँगै आगनबाट रिउ हेर्न थालिन । रिउ विकराल हुँदै उनीहरुको घर तर्फ मोडियो ।
रिउको पहिलो छालले शनिश्चरालाई घरदेखि छुटाएर आफुसँगै तान्यो । हडबडाउँदै मुनरि पनि पछि लागिन । तर गुटमुटाएर दुवैलाई लग्यो रिउले । इमिलियादॆखि झण्डै डेढ किलोमटिर तल जंगल नजिक उत्रेका शनिश्चरालाई निकै बेर म कहा छु केगर्दे छु के भएको हो भन्ने सम्झनै भएन । पानीको भुल्कोमा केही चिजमा अड्केर बसेका उनको होसहवास नै गुम भएको रहेछ । केही बेरपछि वरपर सर्पहरु नाच्न थालेछन् । उनको ज्यान नजिकै पुच्छर हल्लाउँदै सर्पहरु ओहर दोहर गर्न थालेपछि । त्यसपछि शनिश्चरा हक्का नि न थाले । सर्पको डरले भाग्दै पानीबाट निस्केर उनी जंगल तर्फ लागे । केही बेर हिडेपछि सुरक्षाकर्मीले भेटाएर बनकट्टा पोष्टमा ल्याएछन् । न्यानो कपडा ओढाएर आगो नजिक राखेपछि बल्ल उनको होस हवास फर्कन लागे छ ।
पोष्ट पुग्दा अध्यारो गाढा भइसकेको थियो । ज्यान तात्न थालेछि उनले त्यो दिनको सुरुवात देखिका कुराहरु सम्झना लागे । पानी परेको थामिएको, रिउ उर्लेको, बाढी पसेको , आफुलाई बगाएको अनि झस्ल्यांग भए श्रीमती पनि बगेकी हो नि त्यसलाई के भयो ? उत्तर दिन सक्ने त्यहाँ केही थिएनन् । भोलि पल्ट गाउँ जान सक्ने अवस्था थिएन । भेटिएका गाउँलेहरुले शनिश्चरालाई देखेर खुसी प्रकट गरे । तर उनकी श्रीमती मुनरी खै त ? तत्कालै खोजी सुरु भएको हो तर लाश न सास भेटियो लामो समयसम्म । घर उखेलेर लैजादा बनेको गहिरो खाल्टो केही सयमपछि पुरिएला तर शनिश्चराको मनमा परेको खाल्टो के गरेर पुरिएला र खै ?