यस्ता कार्यक्रम

केही दिनअघि बालकुमारी कलेजले अन्तराष्ट्रिय सेमिनार आयोजना गर्ने भन्यो श्र त्यसका बारेमा जानकारी गराउँन डाकिएको पत्रकार सम्मेलन समयमै सुरु गरेकोमा कलेजमा पि्र_िन्सपल चिरंजीवी श्रेष्ठको यसै ब्लगमा मुक्त कण्ठले प्रशंसा भयो । सभाको अध्यक्षता गर्ने व्यक्ति नआए पनि समय भइसकेकाले श्रेष्ठले कार्यक्रम सुरु गरेका थिए । तर जव अन्तराष्ट्रिय सेमिनारकै दिन आयो केही झुर कुराहरु पनि देख्न पाइयो । चार पाँचजना भारतीय विज्ञहरु आएका रहेछन् त्यसैका आधारमा सेमिनारलाई इन्टरनेशनलको रंग दिइयो । अनि इन्टरनेशनल भनिए पनि कलेज भित्रकै कुनै समारोह जस्तो प्रध्यापक संघ कर्मचारी संघ स्ववीयु मात्रै होइन जे जति विद्यार्थी संगठन छन् उनका प्रतिनिधिलाई पनि बोल्ने पालो दिइयो ।
हिजो मंसिर २० गते बिहान र दिउँसो दुईवटा कार्यक्रममा गइयो । बिहानको कार्यक्रम बालकुमारीको जस्तो नै रहेछ इन्टरनेशनल । कुरा के रहेछ भने नेपाल चलचित्र निर्देशक समाज भन्ने संस्था रहेछ काठमाडौंमा । त्यसले अन्तराष्ट्रिय कार्यशाला गर्ने भएछ चितवनमा । अनि यो बारेमा अन्तरकि्रया राखेछबिहानै आठ बजे नगरपालिकाको सभा कक्षमा । बुझ्दै गएको माघको पहिलो साता कार्यक्रम तय भइसकेको रहेछ । चलचित्रलाई सुधार गर्न छलफल गर्ने उद्देश्यले सो कार्यक्रम राखिएको रहेछ । तीन देशबाट चारजना विज्ञहरु त्यो बेला आएर नेपालका चलचित्र निर्देशकहरुमा कुरा राख्ने भए छन् ।
विज्ञ मात्रै बाहिरका थिए सहभागि सवै नेपाली । सिकाउने मान्छे मात्रै बाहिरका आउने भए भन्दैमा त्यसलाई अन्तराष्ट्रिय भन्न मिल्छ र खै । तै भारत र कोरियाबाट को को आउने हुन फिक्स भएको रहेछ । अमेरिकाबाट एकजना आउने भनेको को आउने हुन् नाम दिन सकेनन् आयोजकहरुले । अब हिजोको गोष्ठिको समिक्षा गरौं । समयमा सुरु नहुने नेपाली पारा कायमै थियो । बिहानै जाडोमा मान्छे बोलाएर धेरै आइसक्दा पनि केहीलाई कुरेर बसे आयोजकहरु । कार्यक्रम सुरु भयो । मंचमा भएका एक दर्जन कुर्ची सकिए । अनि कार्यक्रम सुरु भएको १५ मिनेट बितेको थियो या थिएन मंचकै एक तिहाइभन्दा बढी कुर्ची खाली देखिए ।
अन्तरकि्रयामा आएका व्यक्तिहरु आफु बोलेपछि बाहिरिए । रमाइलो त के भयो भने अतिथि बोल्दै गर्दा अन्तरकि्रयाका आयोजक मध्येका एकजना जो कार्यक्रमका सभापति पनि थिए उनी समेत मंचको कुर्चीमा थिएनन् । कुनै एफएमका भाइहरुले बोलाए उनी ओर्लिए अनि बार्दली तिर लागे । सभापति बिनाको कार्यक्रम टुहुरो भयो । सभाको मर्यादाको हिसावले मात्रै उनको उपश्थिति खड्केको होइन । अरुले के सल्लाह दिन्छन भनेर उनैले सो कार्यक्रम राखेका थिए । अनि यस्तो कार्यक्रममा अतिथिहरु बोल्दै गर्दा उनी आफै उठेर हिँड्न मिल्छ त ? फोटोमा जे जति खाली कुर्ची देखिएका छन् सुरुमा ति भरिएका थिए । १५ मिनेटपछि खाली भए । अनि बीचमा देखिएका एकजना व्यक्ति अतिथि हुन् । कार्यक्रमका सभापति त्यति बेला थिएनन् ।
अब दिउँसोको कार्यक्रमको चर्चा गरौं । बालकृष्ण थपलियाले निकै राम्रोसँग कार्यक्रम उद्घोषण गरेका हुन् । घाँटी फुट्ने गरेर उनले उद्घोषण गर्नु परे पनि मिठास छुटेको थिएन । पहिला अतिथिहरुको नाम बोलाएको बोलाइ गर्नु परो । पछि ल बोल्न आउ भनेको भन्यै गर्नु परो । अनि घाटीको के हालत भयो होला बालकृष्ण जीको । यो कार्यक्रम हो सूर्यभक्त पतनादेवि स्मृति कलेजको वार्षिकोत्सव तथा नेपाल प्रेस युनियन नवलपरासी शाखाको पुरस्कार वितरण समारोह । तर कार्यक्रममा यी दुई कुराकोभन्दा बढ्ता अरु कुराको महक र चमक थियो ।
कार्यक्रम पुरै काँग्रेसी पारामा गयो भन्दा सायद कसैले चित्त नदुखाउला । अव प्रमुख अतिथि नै काँग्रेसका वरिष्ठ नेता शेरबहादुर देउपा जो थियो । आशन ग्रहण नै पुरै काँग्रेसी तरिकाको । काँग्रेसहरु मंचमा कुर्चीमा बस्दैन् । कुशनमा बस्छन् त्यसरी नै बसे त्यहाँ सवै । साच्चै भनौ यो तरिका मलाई ठिक लाग्छ पलेटी मारेर बसेको राम्रो हो ।
काग्रेसका जो जो आएका थिए देउपाको साथ लागेर ति सवैले बोले । काँग्रेसका जिल्ला सभापतिले बोलॆ । मंचमा काँग्रेसका तीनना केन्द्रीय दिस्य थिए । एकजना सदस्य नवलपरासी घर भएका कृष्णचन्द्र नेपाली उनले बोल्नै परो । चन्द्रभण्डारी तार्किक कुरा गर्छन् पालो दिनै परो । शंकर भण्डारी सवै बोलेपछि छुटाउँदा अन्याय हुन जान्थ्यो ठाउँ दिनै परो । कार्यक्रमको सह आयोजक मध्येको प्रस युनियनका मध्यमांचल उपाध्यक्ष थिए सचिव थिए अनि केन्द्रीय अध्यक्ष नै आएका थिए सवैले कुरा राख्नै पाउनु परो । तर गाउँका काँग्रेसी नेताको स्तरको भाषण गरे उनीहरुले । पत्रकासर महासंघका केन्द्रीय अध्यक्ष धर्मेन्द्र झाले के भने कुन्नी उनको कुरा सुन्नै पाइएन भोक अत्याधिक लागेर खाजा खान गएका बेलामा आएछ उनको पालो ।
कलेजलाई सहयोग गर्ने पनि सम्मनित भए त्यो कार्यक्रममा । तर चार लाख दिएकोमा एक लाख भन्ने परेछ बिचरा । मध्यान्हबाट सुरु भएको कार्यक्रम सकिदा झमक्क साँझ परेको थियो । ४६साल पछाडी हो ठाउँ ठाउँमा नेता आउँथे बिहानदेखि भाषण सुरु गरेको साँझ पार्दथे । त्यति बेला जनता सुन्न उत्सुक थिए । फुस्रद पनि हुन्थ्यो । तर अचेल जनता नेताका कुरा सुन्न न त उत्सुक छन् नत उनीहरुलाई फुस्रद नै छ तर पनि कार्यक्रम उही ढर्रामा चल्छ । रिसानी माफ पाउँ । लागेको कुरा राखेको हो । हस्त नमस्कार ।