साइरन

साइरन भनेको मान्छेलाई सतर्क गराउनका लागि बजाइने गरिन्छ । तेज रफ्तारमा गुड्ने भएकाले बटुवालाई सतर्क गराउन प्रहरीको गाडी एम्बुलेन्स र दमकलमा साइरन बज्ने गर्छ । गाडीमा मात्रै साइरन राखिन्न । अचेल बाढी आउन सक्छ है भनेर पहिल्यै जानकारी दिन पनि साइरन राखिन्छ । उता पुर्वमा च्छे रोल्पा हिउँ ताल फुट्ने छ भन्ने अनुमानका आधारमा फुट्न थालेमा गाउँमा जानकारी फैलाउन भनेर पनि साइरन राखिएको छ । जहाँ जसरी जेमा साइरन राखिए पनि मान्छेलाई सतर्क गराउने एकल उद्देश्य बाहेक अरु केही हुँदैन ।
इमरजेन्सी रुपमा कुद्नु पर्ने बाहनहरुमा साइरन रहने नै भयो । तर इमरजेन्सी लाइटमा पनि साइरन राख्दो रहेछ । त्यो के प्रयोजनका लागि हो कुन्नी थाहा भएन । सायद केटाकेटी भुलाउन होला । लोडसेडिङ मैलाएपछि हाम्रो घरमा पनि एउटा इमरजेन्सी लाइट आयो । त्यसमा थियो प्वाप्वाप्वा गरेर कराउने साइरन । बत्ती बाल्नु बाहेक साइरनको केही उपादेयिता थिएन । कहिले काही भान्जाभान्जीहरु आएका बेला त्यो साइरन बजाएर रमाइलो गर्थे । एक दिन साइरन बिगि्रयो नबज्ने भयो । बत्ती भने राम्रैसँग बल्थ्यो ।
कमलजंग कुँवरलॆ गैंडालाई चार वर्ष भन्ने किताप निकाल । किताप निकालेपछि चितवन आए किचन क्याफेमा साथीहरु जम्मा गरे । आफ्ना केही कुरा राखे अनि भेला भएका जतिलाई हस्ताक्षर सहितको किताप थमाइ दिए । त्यो किताप साँझ घरमा आउँदा बित्तिकै पल्टाए । पढ्दै गए पढ्दै गए छाड्न मन लागेन । खाना खाने बेलामा अलि बेर किताप छाडे आएपछि फेरि समाते । पढ्दै जाँदा लाइन ज्याप्पै गयो । दुईचार मिनेट पर्खदा पनि गएको लाइन आएन । अनि त्यही इमरजेन्सी लाइट ल्याएर फेरि पढाइ जारि राखे ।
लामो समयसम्म पनि बत्ती आएन तर कितापका च्याप्टर झनपछि झन रोचक हुँदै जान थाले । म सिरानीमा इमरजेन्सी लाइट राखेर अगाडीको कितापका एकपछि अर्का अक्षर वाक्य र हरफहरुमा आँखा दौडाउँदै छु । कुनै सिनेमाको क्लाइमेक्सको दृश्य जस्ता रोचक प्रसंगहरु आएको छ कितापमा । कमलजंग कुँवरको टोली गैंडा सिकारीलाई समात्न जाल बुन्दै छन् । सिकारीलाई समात्न भनेर फिल्डमै गए रातको समयमा । समात्न खोजको मान्छे भाग्न थाल्यो । ड्याम्म गोली पड्कियो । यो प्रसंग थियो कितापमा ।
यता यस्तो कुरा पढी रहेको बेलामा कानैमा करायो प्वाँप्वाँप्वा प्वाँप्वाप्वाँ आवाज । चकमन्न रातमा किताप एक सुरले पढी रहेको र रोमांचक प्रसंग आएका बेलामा एक्कासी प्वाँप्वाँ आवाज कानमा पर्दा केहो कसो हो सोच्ने सम्झन सक्नै कुरै थिएन । सातो पुत्लो उड्यो । मुटु हल्लन थाल्यो । केको आवाज हो मेसो पाइन । मुटु मुखबाट फुत्त निस्केला जस्तो भयो । म अहिलेसम्म त्यसरी तसे्रको सम्झना छैन । केही सम्हालिदै यसो टाउको घुमएको त देखियो सिरानीको आडमा राखेको त्यही इमरजेन्सी लाइटको साइरनको बजेको रहेछ । लाइटमा नछोएको छ न कुनै दवाव परेको छ विग्रेको साइरन त्यत्तिकै पनि करायो । कानैमा पर्ने गरेर कराएको त्यो साइरनले कस्को सातो नलेला ?
यो भयो लाइटमा बेमतलवसँग राखेको तर एक चोटी बिग्रेको साइरन त्यसै कराएको प्रशंग । साइरन रमाइलो गर्नका लागि राखिन्छ केटाकेटी भुलाउनका लागि राखिन्छ तर त्यसले कहिलेकाही नराम्रोसँग ठुलै मान्छेलाई पनि तसा्रउँदो रहेछ । त्यस दिन बजेको साइरनले यही पाठ सिकायो । यस पटक दशैंमा आएका भान्जाभान्जीले फेरि त्यस्तै साइरन भएको खेलौना कार किनी दिन कर गरे । घरमा त्यस्ता तीनवटा कार आयो । साइरन बजाउँदै दौडने खेलौना कार केही दिनसम्म घरमा खुवै दौडिए ।
दसैंपछि घर जाने बेलामा दुईजना भान्जिले खेलौना सँगै लगे भान्जाले छाडे । त्यो खेलौना भान्सा कोठामा त्यसै मिल्किएको थियो । कस्ले हो फ्रीजमाथि राखेको रहिछ कतै लगेर थन्काउने हेक्का पनि कसैलाई आएको थिएन । अस्ति राति निन्द्रा खुल्यो । कुनै आवाजले खुलेको थियो निन्द्रा । अवाज थियो साइरनको त्यही प्वाँप्वाँप्वाँ । कहाँबाट आयो यो आवाज ठम्म्याउन गाह्रो भाये । निकै कडा थियो आवाज । मध्यरातको मस्त निन्दा बिथोलिने आवाज चान चुने थिएन । तर यो आवाज कहाँबाट आयो एकक्षण गम खाइयो तत्कालै माथि भान्सा कोठामा भएको फ्रीजमाथिको खेलौना कारको याद आयो । तर त्यसको यस्तो कडा आवाज नआउनु पर्ने तै पनि हेरौन भनेर भान्समा गएको त त्यही कार पो कराइ रहेको रहेछ ।
आवाजले टोलकै निन्द्रा विथोलेको रहेछ । भोलिपल्ट छिमेकीहरुले पनि त्यो आवाजको प्रशंग निकाले । रात बढेपछि सन्नाटा छाउँदा सानो खेलौना कारको साइरनको आवाज पनि मेघ गर्जनकै हाराहारीमा पुग्दो रहेछ । इमरजेनिस् लाइटमा पनि कुनै दावव र स्वीच अन नगरिकनै साइरन बजेको थियो खेलौना कारमा पनि त्यस्तै भयो । रमाइलो गर्नका लागि राखिएको त्यो साइरन बेला न कुबेला बजेर होस हवास र निन्द्र उडाउने काम गरो ।