प्रेम गर् यौ कि पाप

'उसले र केटीलेसँगै विष खाएछन् । केटी मरिहालिछ । केटो मेरो भाइ हो । सँगै विष खाए तर अहिले मेरो भाइलाई हत्याको आरोप लगाउँदै छन् । उ सिकिस्त छ । तर राम्रोसँग उपचार गर्नुको साटो हत्कडी लगाएर राखेका छन् । हत्कडी नलगाउनुअघि मेरो भाइ होसमा आइसकेको थियो । हत्कडी लगाएपछि तनावले झनै थला पर्दैछ । मेरो भाइ त्यसै मर्ने भयो । एक पटक हजुरहरुले गएर हेरिदिए केही हुने थियो कि भनेर पत्रकारहरुको कार्यालय खोज्दै आएँ । मेरो घर सुर्खेत हो । यो बिरानो ठाउँमा म एक्लै परे ।" नेपाल पत्रकार महासंघ चितवन शाखाको कार्यालयमा आइतबार दिउँसो एकजना युवतीले आँशु झार्दै यी कुराहरु पोखिन् । मन भित्र गु_िम्सएको बेदना उनले महासंघ कार्यालयमा छताछुल्ल पारिन् ।
सामान्य रुपमा बुझ्दा आत्महत्या कमजोरहरुले गर्ने काम हो । युवतीको कुरा सुन्दा उनको भाइले प्रेम गरेको थियो । प्रेमले मान्छेलाई शक्तिशाली बनाउँछ । संघर्ष गर्ने आँट दिन्छ । तर अपवादको रुपमा औषधिले ज्यान बचाउनुको साटो कहिले काँही साइट इफेक्ट देखाउँछ र त्यस्तो बेलामा मान्छेको ज्यानै जाने सम्भावना रहन्छ । त्यस्तै प्रेम गर्नेहरुले आत्महत्या गर्दै गर्दैनन् भन्ने पनि होइन । तर त्यो औषधिको ज्यानै लिने साइड इफेक्ट जस्तो अपवादको घटना मात्रै हो । सच्चा प्रेममा लागु हुने कुरा हुन् यी । देखावटी प्रेम त ज्यानै लिने साधन न हो । दुवै जनाले विष खाएको घटनामा प्रेमको अवस्थ्ा के थियो युवातीको भाइलाई हेरेर आकलन गर्ने निधो भयो । विष खाएको विरामी मान्छेको उपचार प्रमुख कुरा हो । प्रहरीले त्यसमा विथोल्ने प्रयास गरेको रहेछ भने हामीले भेटिदिदा केही राहत अवस्य पुग्ने छ ।
यस्तै ठानेर भोलिपल्ट बिहानै पुरानो मेडकल कलेजको मेडिकल वार्डको वेड नम्बर २४० पुगियो । विस्तारामा लम्पसार युवक हामीले हिजो उसको दिदीको मुखबाट सुने अनुसार ज्यानै फाल्न तम्सने पागल प्रेमी थियो । तर प्रेमको पागलपनको भाव उसको अनुहारमा पटक्कै थिएन । यसको खुट्टामा हत्कडी लगाएको रहेछ । जुन तन्नाले छोपिएको थियो । सुरुमा हामीले देखेनौ । तर उसको आँखाको चाल र अनुहारको भावले उ प्रेमी होइन ज्यान केशको अभियुत्तनै हो भन्ने छाप मनमा पार् यो । अघिल्लो दिन पत्रकार महासंघमा उसको दिदीको पिडा र भाइ प्रतिको प्रेमभाव प्रष्ट देखिएको थियो । मान्छेले अरु सवैलाई भन्दा आफ्नो प्रमी प्रेमिकालाई बढी माया गर्छ । तर बेडमा लम्पसार युवकको अनुहारमा दिदीले भाइप्रति देखाएको मायाको जति पनि संकेत थिएन । ज्यानै दिन तम्सने प्रमीे किन यति भाव शुन्य मनमा शंका बढ्यो ।
उ नेपाली सेनाको जागिरे रहेछ । सेना र युवतीबीचको सम्बन्ध निकै जटिल खालको रहेको विभिन्न घटनाक्रमहरुले देखाएको छ । प्रेमका नाममा यौनका लागि राखिने सम्बन्धले धेरै दुर्घटनाहरु निम्त्याएका छन् । यसको मुखाकृति र जागिरको विवरणले यसले प्रेमको नाममा नाटक मात्रै गरेछ भन्ने आशंकालाई बल दियो । नेपाली सेनाको प्रवृत्ति नै यस्तै हो भनेर आक्षेप लगाउन भने खोजेको होइन । तर त्यहाँ भित्रका केहीले आफुलाई सम्हाल्न नसकेको कुरा भने तितो यथार्थ हो । घटनाको सत्यतथ्य नखोतलेर केवल आशंकाका आधारमा आक्षेप लगाउदा कसैप्रति अन्यय हुन जाला तर कसैको भाव र व्यवहारले मान्छेको दिमागमा पर्ने प्रभावले पनि घटनाको सम्भावित दृश्य बोलिरहेको हुन्छ । अस्पतालको शैयामा लम्पसार युवाको भाव र व्यवहारले दिएको संकेत राम्रो थिएन । अझ भनौ प्रेमीको जस्तो पटक्कै थिएन ।
उसका कारणले एउटा युवतीको ज्यानै गइसकेको छ । सुर्खेत घर भए पनि जागिरको सिलसिलामा नुवाकोट पुगेको उसले सिन्धुली गएर केटीसँगै विष खाएको छ । 'म धन्न बाँचे केटीलाई के भयो ?" भन्ने कुरा मनमा लाग्यो होला भन्ने भाव अनुहारमा पटक्कै छैन ।
अरु बेला अलिअलि बोलेको उ डाक्टर आएर हालखवर सोध्दा बेहोस भएको झै गर् यो । उ नाटक गर्न सिपालु रहेछ भन्ने त्यहाँ देखियो । यस्ता कलाकारले प्रेमको आवरणमा पाप गरेझै लाग्यो । मान्छे अपराधी नै भए पनि उपचार पाउनु पर्छ । त्यो युवक अपराधी हो भन्ने पुष्टि भएको छैन । अभियुक्त हो कि भन्ने ठम्म्याइ पनि भावनाको कुरा मात्रै हो । प्रहरीलाई भेटेर मानवअधिकारकर्मी मुकुन्द दहालले कुरा राख्नु भएछ 'जे जस्तो भए पनि उसको उपचारलाई प्रथामिकता दिनु होला ।"