

पहिरोले ३० मिटर सडक पनि छोपिएको थिएन तर त्यो पार गर्न सक्ने अवस्थाको रहेन । पहिरो झरेको ठाउँभन्दा निकै माथि पहाडबाट मान्छेहरु आवत जावत गरि रहेका थिए । बलयाहरु आँटेर मात्रै त्यो बाटो हिडेका थिए । किन भने सिम सिम पानी परेको थियो । भर नभएको बाटोमा दह्रो पाइला राख्ने ठाउँ पनि थिएन । बाटो साँधुरो र अक्करमा परेको थियो । समाउने झारहरु पनि नभएको डाँडामा पाइला खुस्किए सत्यानास । त्यसैले ज्यान हत्केलामा राख्न धेरै तयार भएका थिएनन् । पहिरो गएको १५ घण्टापछि स्काभेटर आएर ढुंगा फुटाउन थाल्यो । पहाड खन्तीले कोतरे जस्तो लाग्दथ्यो त्यो काम । त्यै पनि बाटो खुल्ला भन्ने आशा बटुवाहरुलाई लाग्न थाल्यो । सद्दे मान्छे त कुर्ला भोक प्यास खटाउला तर सद्दे मात्रै थिएनन त्यहाँ । हामी पुग्दा काडमाडौं उपचारका लागि हिडाएकी विष्णुमाया थापा एम्बुलेन्समा छटपटिएको फेला परिन त्यो बेला ।



No comments:
Post a Comment